Descobrir la letra En Òbra en linha : Aquí
> descobrir l’edito en francés : aquí
Edito :
Qualques rires, d’en primièr timides puèi, pauc a cha pauc, se fasent mai sonòrs, coma desliurats e retrobats. De rires d’enfants, alègres e leugièrs, vertadièrs e sensibles, de los que nos remembran la cort de l’escòla e lo plaser dels jòcs simples. Dins un mes d’agost a s’acabar, los mainatges del centre d’acuèlh dels demandaires d’asil faguèron a la Mediatèca occitana lo present de lor espontaneïtat. S’agissiá de sonorizar los filmes de Michel Cans per que se reviscolèsse, lo temps d’un talhièr, lo Besièrs de las annadas cinquanta. Atal se dobriguèt per eles los tresaurs d’un país desconegut, se’n sasiguèron amb suspresa e golardisa per inventar, fargar quicòm de nòu. E, çò fasent, aqueles enfants d’en defòra e d’endacòm mai donèron al CIRDÒC – Institut occitan de cultura un camin per la sason que ven. Lo de l’inausit e de l’audàcia e, mai que tot, del plaser e del jòc.
Escotar l’edito :
En Òbra – Junh de 2021
Descobrir la letra En Òbra en linha : Aquí
> descobrir l’edito en francés : aquí
Edito :
« Qu’aquò’s bèu, qué plesir ! / D’aqueli nòças / N’i a pas fòça ! Qu’aquò’s bèu, qué plesir ! / Enluòc cantan come aicí ! » escriviá Teodòr Aubanel dins l’estrambòrd d’un cant de nòça. Se la prudéncia s’impausa e que sèm pas encara a la fèsta, la cultura viventa se’n torna als publics per lo bonaür de totes. Las pòrtas se dubrisson enfin, la creacion e las arts son desliuradas de meses de trabalh dins l’ombra o limitat al fenestron dels Facebook lives e autres « Zoom ». Mòstras, festenals, concèrts, balètis, espectacles, contes, lecturas per carrièras, expressions popularas e tradicionalas dels païses d’òc, cadun poirà tornamai vibrar al son de la nòstra lenga, al contacte d’eveniments inedits o d’experiénças millenàrias. Dins la calor d’un fuòc de la Sant Joan, la passejada d’animals totemics, la descobèrta d’una òbra, l’escota d’un poèma, los rencontres venon possibles. Es aital que pòt nàisser lo desir d’èsser ensems, lo partatge de çò que sèm, dins l’intimitat dels senses sollicitats e desrevelhats. E lo CIRDÒC – Institut occitan de cultura, dins la varietat de sas missions, participarà, cada còp que sas fòrças o permetràn, an aqueste reviscòl de l’essencial, al grand retorn d’una cultura que s’espandís mai que mai dins sa practica. « Soi l’auba que pompas de tos pòts / Soi lo lum que machugas a bèlas dents / Soi l’eslhauç que fugís ton còr » lo disiá amb vigor e esperança lo regretat Miquèl Decòr.
1. Teodòr Aubanel, La Miugrana entre-duberta, Avinhon, Edouard Aubanel Editor, 1955, p. 192.
2. Miquèl Decòr, L’estofat que mitona, poëmas. Riòls, 4 Vertats, 1968, p. 9.
Escotar l’edito :
En Òbra – Abril de 2021
Descobrir la letra En Òbra en linha : Aquí
> descobrir l’edito en francés : aquí
Edito :
Aqueste auton, farà cinquanta ans que, sul platèl de Larzac, se mobilizèt tot un pòble, mesclant los de las vilas e los dels camps, per defendre mai qu’un tròç de tèrra : per dire amb fòrça lo besonh de viure e decidir dins son país, de s’exprimir dins sa cultura e dins sa lenga. Assistiguèrem sul causse a un temps d’escambis e de creacions unic ont lo ligam se fasiá entre memòria viva d’un territòri e formas emergentas de paraulas literàrias e poeticas, graficas e cantadas.
Dins la continuitat de las reflexions debutadas amb la fresca numerica « 50 ans de borbolh occitan » e per s’inscriure dins l’espandiment artistic del movement sens ne calhar lo sovenir, lo CIRDÒC – Institut occitan de cultura ven de lançar una crida a residéncia artistica ont se podrà tornar inventar, a partir del fons d’archius Larzac, d’expressions plasticas novèlas e contemporanèas a l’entorn de la dignitat culturala.
Aital, coma o disiá lo filosòf Bergson, cal que « nous ramassions notre passé qui se dérobe, pour le pousser, compact et indivisé, dans un présent qu’il créera en s’y introduisant »*, una citacion que pòt resumir l’accion del CIRDÒC – Institut occitan de cultura, al delà de la crida Larzac. Veiretz que la nòstra actualitat s’esfòrça de faire de la conservacion una ressorsa per totes per que se farguèsse l’avenidor de la nòstra cultura.
* Henri Bergson, l’évolution créatrice, Puf, 1907.
En Òbra – febrièr de 2021
Descobrir la letra En Òbra en linha : Aquí
> descobrir l’edito en francés : aquí
Edito :
Artistas, ensenhaires, collectivitats, associacions, cercaires, institucions culturalas, totas e totes an desplegats tresaurs de creativitats per que visca la cultura nòstra dins un contèxte mai que desfavorable. Lo CIRDÒC – Institut occitan de cultura, cada còp que se n’es presentada la possibilitat, a balhat son ajuda e son sosten als projèctes de desvolopament territorial, de valorizacion patrimoniala e de difusion de la creacion occitana. Tanben, l’establiment a contunhat (e contunha) de propausar mercés a sos sòcis d’intervencions originalas jos de formats renovelats, aquò, per manténer lo ligam amb los publics : cafès etnò, Prèmi Ostana, Nadalet, Nuèit de la lectura, Jornadas del patrimòni, collòqui universitari, exposicions virtualas… Mai d’eveniments vendràn tan lèu, a l’entorn de la cooperacion internacionala, dins l’encastre de programas europèus e de la question del patrimòni cultural immaterial, o pedagogics. E, mai que tot, lo trabalh sus las colleccions se perseguís, alimentat per de donacions novèlas e importantas, la mai recenta la dels archius de la cantaira Rosina de Pèira. La cultura occitana viu, se transmés, s’espandís, la demanda es bèla e de l’Atlantic als Alps, amassa, i disèm òc !
Serada deus vòts 2020
La ceremonia deus vòts de 2020 deu CIRDÒC-Institut occitan de cultura, organizada lo 14 de genèr passat au castèth d’Este, site de l’Etnopòle a Vilhèra (Bearn), revestí ua dimension particulara. L’escadença peu president Patric Roux e Joan Jaques Castéret, director de l’Etnopòle, d’apitar lo bilanç e de presentar las perspectivas deu navèth establiment qui hestejarà lo son purmèr an en abriu qui vien.
La serada que presentava tanben la campanha d’afichatge Bona annada 2020, coprodusida dab Lo Congrès Permanent de la Lenga Occitana e en associacion dab l’Escòla superiora d’Art e Design deus Pirenèus. Ua campanha de difusion, dens divèrs territòris e a destinacion d’un gran public, d’un messatge caluròs en occitan.
La serada que hasó aunor a las hemnas : Ninon Maffrand, prèmi Cap E Tot 2020, per la soa òbra e peu son engatjament en favor de la lenga e de la cultura occitanas, e Juliette Minvielle entà ua descobèrta « en sòlo », en interpretar a la soa faiçon duas cantas famosas deu repertòri gascon : Los Tilholèrs e Bèth Cèu de Pau.
